بسم الله الرحمن الرحیم الحمد لله رب العالمین

امیرالمومنین یک صحابی دارد بنام اویس قرن. این شخص کسی است که وقتی فهمید پیامبر به مدینه آمد بی تاب شد برای یک بار دیدن پیامبر رحمت اما یک مساله اجازه نمیداد و آن مادر پیر اویس بود. 

یک روز به مادر گفت مادر می خواهم به مدینه بروم برای دیدار پیامبر. مادرش چون پیر بود نیاز به نگهداری داشت و اویس هم از مادر نگهداری می کرد و پرستاری می کرد گفت مادر قول می دهم الان بروم تا نصف روز برگردم. مادر اجازه می دهد. از یمن می رود به مدینه از اصحاب رسول الله پرس و جو می کند ولی جواب می دهند پیامبر به سفر رفته چون قول داده بود برگردد می گوید وقتی رسول الله آمد سلام من را به ایشان برسان.

در این عبارات چند دقیقه ای چند نکته اخلاقی است که کمتر توجه می شود ولی من فقط به یک نکته اکتفا می کنم و اینست:

در بعضی از خانواده ها اگر پدر یا مادر پیر و میانسال باشد متاسفانه یا جایش را خانه سالمندان قرار می دهند یا پرستار می گیرند. پدر و مادر پیر، فرزند می خواهد فرزندی که این پدر و مادر عمرش را گذاشت بزرگش کرد تربیتش کرد قدکشیدنش را دید همه کنار فرزند بود الان که باید فرزند کنارش باشد نیست.

اگر کسی در مجلس است و اینطوریست بداند نه پدر و مادر شما در پروشگاه رشد کرد نه شما را از پرورشگاه گرفت و تربیت کرد اما در عوض بی محبتی شدید می بیند.

از زمانی که بیماری شروع شد تا زمان از دنیا رفتن کنار پدر بودند نه اینکه غلو باشد بودم و می دیدم 

یک خصوصیتی اویس داشت که پیامبر می فرمود خیلی دلتنگ دیدار او هستم اگر یکی از شما اویس را دید حتما سلام مرا به او برساند و بگویید برای من دعا کند که ان‌ شاءالله طوری باشیم همین نگاه، نگاه امام زمان باشد نسبت به ما.

اما مطلبی که در ادامه مطالب و مناسبت امروز بیان می شود

یک روز از اویس قرن در مورد حال و احوال روزگار سوال می کنند کَیْفَ أَصْبَحْت؟ یعنی روزت چطوریست؟ سه مطلب می گوید زیبا و بدرد دنیا و آخرت همه ی ما می خورد...

مطلب اول کَیْفَ یُصْبِحُ رَجُلٌ إِذَا أَصْبَحَ‏ لَا یَدْرِی‏ أَ یُمْسِی‏ وَ إِذَا أَمْسَى لَا یَدْرِی أَ یُصْبِحُ. 

مثل کسی هستم که وقتی صبحش می شود متحر است و نمی داند به شب می رسد یا نه؟ و وقتی شبش می شود متحر است و نمی داند به صبح می رسد یا نه؟

سلمان فارسی که منا اهل البیت است عبارتی دارد که می فرماید سه چیز موجب خنده پر از تعجب می شود که یکی از مطالب اینست افرادی هستند در دنیا دنبال دنیا می روند، اما مرگ آنها را دنبال می کند.

مطلب دوم: 

یُبَشَّرُ بِالْجَنَّةِ وَ لَا یَعْمَلُ‏ عَمَلَهَا 

مثل کسی نیستم که تا وعده ی بهشت خداوند داده برای رسیدن به بهشت عملی نداشته باشم که در قیامت بدرد من نخورد.

هستند عده ای که فکر می کنند چون خوب هستند حتما بهشتی می شوند ولی برای رسیدن به بهشت عملی در پرونده اعمال ندارند نه کاری نه عبادتی.

این چطور بوجود می آید بواسطه غفلت. کار و عبادت ۲مساله ای است که انسان را عاقبت بخیر می کند.

روایت است که اگر انسان می دانست بعد از مرگ چه خبر است تلاش می کرد بعد از مرگ راحت باشد. مگر بعد از مرگ و قیامت چه خبر است؟

یکی از اتفاقاتی که در قیامت خواهد افتاد اینست که اعمال به رخ انسان کشیده می شود. ثُمَّ إِلَیَّ مَرجِعُکُم فَأُنَبِّئُکُم بِما کُنتُم تَعمَلونَ یک زمانی شما به سمت من می آیید و آنچه عمل می کردید را خواهید دید.

روز قیامت اعمال به چند صورت نشان داده می شود اینکه می گویند الدنیا مزرعه الاخره اصلا اتفاقات اخرت بمثل اتفاقات دنیاست که انسان عاقل نگوید قیامتی و حساب و کتابی نیست چون عظیم تر از همین حساب و کتاب دنیایی در قیامت است

یک مساله عقلی بگویم و بعد دو آیه بخوانم.

از عقل سالم سوال می کنم همه ی ما وقتی وارد ادارات و بانک ها و مغازه ها می شویم دوربین مداربسته میبینیم لحظه ای فکر کردیم که این دوربین برای چیست؟ بغیر از اینست که دوربین برای ضبط اعمال ارباب رجوع و حفاظت است؟ که اگر مشکلی پیش آمد خاطی توسط مراجع دستگیر شد اگر منکر شد عملش را به او نشان بدهند که بگویند در فلان ساعت شما این کار را کردید؟ حالا بعدها امحا می شود یا نگهداری بستگی به ارزش کار دارد که اگر ارزش داشت بایگانی می شود اگر ارزش نداشت امحا می شود. در قیامت هم همین است بعضی چیزها که ارزشمند است نشان داده میشود کجا ارزش پیدا می کند انجایی که انسان یا منکرش شود یا ارزشش را نداند

اعمال چطور نشان داده می شود؟

یک.صورت برداری و فاکتوری:

در سوره اسراء ایه ۱۳ است وَ کُلَّ إِنسانٍ أَلْزَمْناهُ طائِرَهُ فِی عُنُقِهِ وَ نُخْرِجُ لَهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ کِتاباً یَلْقاهُ مَنْشُوراً مردم در قیامت اعمال خود را طوری می‌بینند که گویا همین حالا مشغول انجام آن عمل بودند

دو.صوت برداری:

در سوره قاف ایه ۱۸ است ما یَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلاَّ لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ کلمه‌ای تلفّظ نمی شود مگر اینکه ضابطی وجود دارد که صدابرداری می کند

اگر انسان عاقبت بخیری می خواهد به یک نکته توجه کند و اینکه روحش را وقف خدا کند اگر روحش خداگیر شد تمام است عملش گفتارش الهی است