کپی برداری مطالب با ذکر منبع بلا مانع می باشدیکی از ماندگار ترین و مفیدترین و هدایتگرانه ترین گنجینه های معنوی که می تواند برای انسان باشد وصیت هاست که در روایت آمده است اگر کسی بدون وصیت نامه بخوابد و بمیرد از مسلمانان نیست بعضی ها فکر می کنند انسان باید مال داشته باشد تا وصیت نامه بنویسد نخیر وصیت نامه های معنوی و اخلاقی هم یک وصیت است آن هم بعنوان یک هدایتگر برای طریق زندگی که نسل آینده هم می توانند از آن استفاده کنند.
شما وصیت های اهلبیت را ببینید وصیت شهدا را ببینید وصیت علما را ببینید بعنوان یک دستورالعمل اخلاقی از آن استفاده می شود و به آن نگاه می شود.
اگر از درجه ای که آنها دارند شما ساقطشان هم کنید بعنوان یک انسان عادی وصیت می کنند و وصیتشان چون دلنشین است قابل عمل است حالا شما اگر بعنوان مقام پیامبر مقام امام مقام عالم مقام شهدا ببینید که دیگر جای خود دارد.
چون شهادت امام باقر است ما گوشه هایی از وصیت امام باقر را بیان کنیم که ان شاء الله هم گوینده عامل باشد و هم شنونده:
آمد محضر امام باقر نصیحت خواست امام سه جمله فرمودند که بحث این جلسه ما باشد:
1.اوصیکَ بتقوی اللّه: یعنی تقوا را رعایت کن
عرب اگر دنبال نصیحت باشد می گوید اوصی یعنی وصیتم کن یا نصیحتم کن چیز دیگری نمی گوید.
همین جمله در قرآن بارها از طرف خدا بیان شده که تکرار مکررات این جمله یعنی اهمیت داشتن آن هم برای خداوند و هم برای آینده و حال انسان. اهمیتش کجاست؟
1.إِنَّ أَکرَمَکُم عِندَ اللَّهِ أَتقاکُم-حجرات13
این آیه می خواهد بگوید اگر انسان دنبال برتری و کرامت است ملاک برتری و کرامت تقواست
2.هُدىً لِلْمُتَّقِینَ-بقره2
اگر انسان دنبال هدایت است و می خواهد هدایت بشود یا هدایت کند با رعایت تقواست
3.وَاتَّقُوا اللَّهَ وَیُعَلِّمُکُمُ اللَّهُ-بقره282
اگر انسان دنبال علم آموزی است فقط با رعایت تقواست بخاطر همین در روایت است أَلْعِلْمُ نُورٌ یَقْذِفُهُ اللّهُ فِى قَلْبِ مَنْ یَشآءُ یعنی علم نوری است که خداوند به هر قلبی که بخواهد می تابد و آن با خواست و رعایت تقواست
و نمونه های دیگر که در آیات وحی بیان شده است. پس اولین وصیت امام باقر رعایت تقواست.
2.و إیّاکَ و المِزاحَ فإنّهُ یُذهِبُ هَیبَةَ الرّجُلِ و ماءَ وَجهِهِ:از شوخی فرار کنید چون شوخی باعث بی آبرویی انسان می شود
البته در شوخی نکاتی است که منظور این روایت رعایت این نکات است و الا شوخی بطور کل مذموم نیست.
1-اگر شوخی می کنید در آن بیان حقیقت هم داشته باشید یعنی حرف خداوند باشد.
پیامبر می فرماید اِنّی لَاَ مْزَحُ وَ لا اَقُولُ اِلاّ حَقّاً من اهل شوخی هستم ولی حق را هم بیان می کنم.
بعنوان نمونه پیامبر پیرزنی را مشاهده می کند به پیرزن می فرماید که پیرزن به بهشت نمی رود بیچاره با شنیدن این حرف ناراحت میشود بلال حبشی را می بیند می فرماید سیاه چهره ها هم به بهشت نمی روند بلال هم با شنیدن این حرف ناراحت میشود عباس عموی خودش را می بیند می فرماید پیرمردها هم به بهشت نمی روند.
یعنی سه گروه حق ورود به بهشت را ندارند پیرزنها سیاه چهره ها و پیرمردها.
بعد از چند دقیقه هرسه نفر را می خواند می فرماید خداوند این سه گروه را با بهترین چهره و جوانترین چهره در قالب جوانی در بهشت قرار می دهد. یعنی هم شوخی کردند و هم حقیقت گفتند.
2-اصل شوخی مزاح ممدوح است مذموم نیست امام صادق فرمودند مومن مون نیست مگر اینکه اهل دعابه باشد. سوال کردند دعابه چیست؟ فرمودند مزاح و شوخی
3-مزاح و شوخی از حد خودش نگذرد.
پیامبر فرمودند کثرَةُ المِزَاحِ یَذهَبُ بِمَاءِ الوَجهِ.
اگر کسی در مزاح زیاده روی کند آبروی انسان خواهد رفت.
طرف فحاشی می کند عیب دیگران را جلوی خودشس به دیگران می گوید آخر می گوید من شوخی کردم این شوخی نیست این توهین محض است و زیر سوال بردن شخصیت انسان است و بردن ابروی او.
آخرین نکته از این نصیحت اینست که امام فرمودند و علَیکَ بِالدُّعاءِ لإخوانِکَ بظَهرِ الغَیبِ
که در روایت است امام این فراز آخر را سه مرتبه فرمودند که در غیاب اهل ایمان برایشان دعا کنید
دعا چند قسم است:
گاهی برای مسائل معنوی است
گاهی برای معنوی و آخرتی است
گاهی برای دنیاست
همه ی اسن سه قسم یا برای خود انسان است یا برای دیگران که از بین این سه قسم بهترین دعا آنست که برابی دیگران باشد.
پیامبر اکرم فرمودند اگر می خواهید دعا کنید دعایتان را عمومیت بدهید و برای دیگران دعا کنید که اگر در حق دیگران دعا کنید هم دعایتان در حق خودتان مستجاب می شود و هم در حق دیگران