بسم الله الرحمن الرحیم الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین
در زمان امام رضا و امام جواد فردی بود به نام یونس بن عبدالرحمن که بسیار مورد توجه این دو امام بود، امام رضا می‌فرماید: یُونُسُ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ فِی زَمَانِهِ کَسَلْمَانَ الْفَارِسِیِّ فِی زَمَانِهِ یونس برای ائمه زمان خودش مانند سلمان برای پیامبر بود.
یونس سی جلد کتاب دارد. امام جواد یکی از کتاب‌هایش را از ابتدا تا انتها ورق می‌زدند، و برای هر صفحه، برای او طلب رحمت می‌کردند: رَحِمَ اللَّهُ یُونُسَ، رَحِمَ اللَّهُ یُونُسَ، رَحِمَ اللَّهُ یُونُس.
با این دو روایت باید فهمید این فرد نه تنها محبوب امام است باید محبوب مردم هم باشد اما جالب است که بدانید از برخی روایات اینطور معلوم می‌شود مردم او را دوست نداشتند.
روزی یونس میهمان امام رضا بود. عده‌ای از اهل بصره نزد حضرت آمدند و اجازۀ ورود خواستند. امام رضا از یونس خواستند که در اتاق مجاور بماند. بعد از احوالپرسی شروع به بدگویی از یونس کردند؛ امام سرشان را به زیر انداخته بودند و چیزی نمی‌فرمودند. حتی ظرفیت نداشتند امام از یونس دفاع کنند. بعد که آن افراد رفتند، حضرت، یونس را صدا زدند.
فَخَرَجَ بَاکِیاً بطوری که یونس گریه می کرد می‌گفت: آقا می‌بینید اینها که از شیعیان هستند، با من چه می‌کنند؟
امام رضا فرمودند:یَا یُونُسُ وَ مَا عَلَیْکَ مِمَّا یَقُولُونَ إِذَا کَانَ إِمَامُکَ عَنْکَ رَاضِیاً چه اشکالی دارد؟ وقتی که امام تو از تو راضی است. بگذار هر چه می‌خواهند، بگویند.
حدیث مفصل باید گفت بهترین لحظه عمر انسان وقتی است که احساس می کند امامش از او راضی است، امامش مشتاق دیدار اوست ، امامش دلتنگ او است، خلاصه در یک کلام محبوب دل امام خود شده است و جایی تو دل امام خودش باز کرده.
ارزش محبت آنقدر زیاد است که یک نفر آمد خدمت امام صادق سؤال کرد: آیا دوست داشتن جزئی از ایمان است؟ حضرت به او فرمودند:وَ هَلِ الْإِیمَانُ إِلَّا الْحُبُّ وَ الْبُغْضُ آیا ایمان چیزی جز دوست داشتن و دشمن داشتن است؟
دین یعنی: دوست داشتن خدا و اولیاء خدا بغض داشتن نسبت به دشمنان خدا در یک کلام تولی و تبری