بسم الله الرحمن الرحیم و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین
سیدالشهداء(ع) بین خودش و خدای خودش پیمان می بندند و در این پیمان دو چیز را دنبال می کردند؛ یکی اوج بندگی که بندگی به نهایت برسد و خدای متعال از ایشان راضی باشد،
ام ایمن می گوید وجود مقدس رسول الله (ص) را دیدم که تا به حال حضرت را اینگونه ندیده بودم.
عرض کردم یا رسول الله این چه حالتی است که شما را می بینم؟ فرمود: ام ایمن حسینم را کشتند.
در روایت هست وقتی امام حسین به شهادت رسید در بین ملائکه غوغا شد و به تلاطم می افتند وقتی خداوند عالم سیمای امام زمان را به ملائم نشان می دهد آرام می گیرند.
وقتی سیدالشهدا حدود 3الی4ساعت در بین خون خودش غوطه ور است بیهوش می شود بهوش می آید عالم متلاطم است ملائک زمین و آسمان نگران اجنه نگران اما سیدالشهدا یا ایتها النفس المطئنه انگار نه انگار آرام در مقام بندگی.
یک جای دیگه هم اباعبدالله آرام می شود زمانی که علی اصغر هدف تیر سه شعبه قرار می گیرد می فرماید خدایا
آنچه را که تو می بینی و در محضر توست مصائب را بر من آسان و مرا آرام می کند.
زمانی که سیدالشهدا می فرماید یاغیاث المستغیثین خداوند عالم در قتلگاه جوابش را می دهد ارْجِعِی إِلَى رَبِّکِ رَاضِیَةً مَرْضِیَّةً تو از ما راضی هستی، ما هم از تو راضی هستیم