بسم الله الرحمن الرحیم الحمد لله رب العالمین و صلاة و السلام علی اشرف الانبیاء و المرسلین حبیب اله العالمین و لعنة الله علی اعدائهم اجمعین
اگر کسی فکر کند در این عالم بی جهت هر اتفاقی می‌تواند بیفتد، معلوم می‌شود در این عالم خوب تربیت نشده است!
در مدرسه مدام باید نظم این عالم را بر سرِ ما ببارند و تلقین کنند تا متوجه بشویم. بعد، هرموقع هیبت این نظم عالم ما را گرفت، به ما بگویند: «رحمت خدا هم هست؛ خدا می‌تواند در این وسط معجزه کند!»
اگر انسان خطا کند باید عذاب ببیند ولی وقتی پای استغفارِ ما و بخشش خدا می آید وسط مساله عوض می شود، استغفار و بخشش درواقع یک معجزه است؛ یعنی خلاف قوانین طبیعت است!
توجه به قوانین حاکم بر حیات، ما را به‌سوی خدا سوق می‌دهد!
برای همین زندگی چندروزۀ دنیا و همین اهداف دنیایی خودمان هم نیاز به لطف و رحمت خدا داریم. می‌فرماید: «وَ رَحْمَتی وَسِعَتْ کُلَّ شَیْءٍ» رحمت خدا ابتدائاً همۀ اشیاء عالم و همۀ اشخاص را در بر می‌گیرد. اما بعد کم‌کم به افراد خوب، اختصاص پیدا می‌کند.
رحمن و رحیم یعنی این رحمن گشترده است و رحیم اختصاصی
وقتی ما به سمت خدا نمی‌رویم همۀ موجوداتِ عالم، با ما بد می‌شوند؛
چون آنها فهمیدند خدا کیست ولی من انسان نفهمیدم چون همه عاشق خدا هستند و دارند به‌سمتش حرکت می‌کنند «یُسَبِّحُ لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْض» آنها در حال تسبیح هستند
اما وقتی به ذکر خدا می‌پردازی می‌بینی که همۀ ذرات و اشیاء عالم با تو خوب می‌شوند؛ و به زنده بودن عالم یقین پیدا می کنی.
خدا در بین همۀ موجودات عالم-که جبراً به تسبیح او مشغولند- یک اختیاری به انسان داده است که با ارادۀ خودش به‌سوی خدا برود و تسبیح بگوید.
حالا وقتی شما طلب مغفرت کند در آغوش خدا قرار می‌گیرد.
در این عالمِ خدا فرصت‌های ویژه‌ای برای مغفرت ما قرار داده است که یکی از آنها ماه رمضان است؛ خدا در این ماه با ما متفاوت برخورد می‌کند. دنبال بهانه می‌گردد که به ما پاداش بدهد، حتی خواب ما هم عبادت است! کسی که یک‌ذره ایمان به خدا داشته باشد، خودبه‌خود در ماه رمضان بخشیده می‌شود.