بسم الله الرحمن الرحیم الحمد لله رب العالمین و صلاة و السلام علی اشرف الانبیاء و المرسلین حبیب اله العالمین و لعنة الله علی اعدائهم اجمعین
اگر انسان خدا را در زندگی خودش نداشته باشد تنها می شود و وقتی تنها بشود مایوس می شود و وقتی مایوس بشود آلوده به معصیت ها می شود چون خدا را در زندگی نمی تواند درک کند.
ولی باید دانست که خداوند در همین تنهایی ها غربت ها می تواند نوری را برای انسان روشن کند برای هدایتش.
خداوند می فرماید لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ خداوند می فرماید در همین تنهایی و غربت ها نباید از درگاه خداوند ناامید شد
اگر می‌خواهیم رحمت خدا را باور کنیم نباید مأیوس باشیم و اگر می‌خواهیم رحمت خدا را باور کنیم باید به رح خدا هم باور داشته باشیم و اگذر می خواهیم رحم خدا را باور کنیم باید به همدیگر رحم کنیم.
خداوند دنبال بهانه می گردد برای گسترش رحمت خودش
طبق روایت، مَنْ أَتَاهُ أَخُوهُ الْمُؤْمِنُ فِی حَاجَةٍ اگر کسی آمد سر راهت و یک حاجتی از تو خواست
فَإِنَّمَا هِیَ رَحْمَةٌ مِنَ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى سَاقَهَا إِلَیْهِ این خودش رحمت خداست، دست رد به سینه‌اش نزن ؛
ما بیشترین نیازمان به رحمت خداست اگر می خواهیم رحمت خدا را برای خودمان جلب و جذب کنیم یک شرطش رحم است به دیگران رحمت خدا را که به ما داده ما هم این رحمت را برای مردم گسترش دهیم.
لازمۀ درک رحمت الهی، رحمتی است که باید بین مؤمنین و بین افراد جامعه رواج پیدا کند.
ما فرصت‌هایی را که برای رحم‌کردن و مهربانی به‌هم پیدا می‌کنیم، معمولاً از دست می‌دهیم و به‌سراغ قانون می‌رویم و می‌خواهیم قانون را جایگزین این رحمت کنیم. خیلی وقت‌ها واقعاً قانون، مزاحمِ رحمت است، آدم‌ها که نباید مدام به سراغ قانون بروند!
امام کاظم(ع) می‌فرماید: «إِنَّ أَهْلَ الْأَرْضِ لَمَرْحُومُونَ مَا تَحَابُّوا وَ...» (مشکات‌الانوار/52) مادامی که انسان‌ها باهمدیگر با محبت برخورد کنند مورد رحم و شفقت الهی قرار می‌گیرند(حتی اگر کافر باشند)
شما هرجا رحم کنی یقین داشته باش که خدا به تو رحم می‌کند! ولی متأسفانه این یقینِ ما به رحمت خدا گاهی ضعیف است.
1402/01/15
نکا مسجد حضرت ابوالفضل صیاد شیرازی