بسم الله الرحمن الرحیم الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین

وَمَا أُمِرُوا إِلا لِیَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ حُنَفَاءَ وَیُقِیمُوا الصَّلاةَ وَیُؤْتُوا الزَّکَاةَ وَذَلِکَ دِینُ الْقَیِّمَةِ

سلائق دیگران مانند دین و دستورات الهی نیست بدلیل اینکه سلائق قضاوت است و قابل تغییر و طبق شرایط زمانی و مکانی است ولی دستورات الهی قابل تغییر و پایدار است و ثابت. اینکه خداوند به انبیاء دستور تبلیغ و پرستش خداوند را داده است و دعوت می کنند این مساله تبلیغ خودشان و دعوت به خودشان نیست و اینکه اگر چنانچه در این بین مردم با پیامبران لجاجت کنند و تفرقه افکنی داشته باشند این سابقه سبقه طولانی دارد و گذشته هم نسبت به انبیاء همین بوده و بخاطر همین مساله خداوند به پیامبران تسلی خاطر میداده.

اگر انبیاء و رسولان دنبال این هستند که وحدت بین مردم و امت به وجود آید باید بدنبال توحید و پرستش خالصانه خداوند باشند چون خلوص و بی پیرایه بودن عامل بقاء و رمز بقاء دین است