پایگاه حجت الاسلام سیدمحمدجواد حسینی تبار

طبقه بندی موضوعی

۴ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «تاویل قرآن» ثبت شده است

بسم الله الرحمن الرحیم الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین
وَ إِذْ قٰالَ لُقْمٰانُ لاِبْنِهِ وَ هُوَ یَعِظُهُ یٰا بُنَیَّ لاٰ تُشْرِکْ بِاللّٰهِ إِنَّ الشِّرْکَ لَظُلْمٌ عَظِیمٌ
بخش اول
یکی از راه هایی که می توان برای دعوت به حق استفاده کرد راه موعظه است که عقل سلیم می گوید هیچ کسی از آن بی نیاز نیست.
همین قرآنی که دستور است سرلوحه زندگی قرار بدهید کتاب قانون اساسی زندگی بشریت است یکی از نام های قرآن موعظه است
1. وَ إِذْ قٰالَ لُقْمٰانُ لاِبْنِهِ:
1- ما می توانیم شیوه های تربیتی فرزندان را از بزرگان ما یاد بگیریم که یا از راه الگوست یا از راه عبرت
2- فرزند،به موعظه و نصیحت نیاز دارد.از فرزندانمان غافل نشویم
اگر می خواهیم موعظه کنیم همه ی فرز ندان را موعظه کنیم یکی که خوب است کار ی ند اشته باتشیم یکی که بد است با او کار داشته باشیم نه
موعظه و نصیحت هر دو یک معنا هستند اما در عمل با هم فرق می کنند
موعظه با جان  و دل کار دارد با فطرت کار دارد موعظ با عاطفه ی انسانی کار دارد که اگر کسی بخواهد کسی را دعوت به حق کند و می بیند او خواب است اول باید عواطف شخص را بیدار کند و بعد بکشاند به سمت حق
اما نصیحت این نیست کسی که می خواهد ناصح باشد نصیحت کند اول باید خودش عامل باشد تا دچار چالش نشود می بینیم اگر نصیحت کنیم می گویند خودت عامل بودی؟
3- از رسالت های والدی نسبت به فرزند،موعظه است اینکه می بینیم فر زند دچار  انحراف می شود یک علتش اینست که بزرگان موعظه ندارند

زمان:07-10-1400
مکان حرم شهدای گمنام نکا

بسم الله الرحمن الرحیم الحمد لله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین
ان شاء الله طاعات عبادات در این ماه پر فضیلت مورد قبول خداوند قرار بگیرد.
بحث ما در ظهر های ماه مبارک تفسیر آیات کریمه است و آیه ای که در این روز در محضرشان هستیم آیه 257سوره بقره است.
الله ولی الذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النور والذین کفروا اولیائهم الطاغوت یخرجونهم من النور الی الظلمات اولئک اصحاب النار هم فیها خالدون.
در این آیه دو نوع ولایت را خداوند مطرح می کند یکی ولایت الله متعال است و یکی هم ولایت شیطان که انسان وقتی خودش را شناخت با مضمون آیه ی شریفه اهدنا الصرط می خواهد به مسیری برای ساختن سرنوشت خودش برود. وقتی نیت طی طریق در ذهنش آمد دو مسیر جلوی پایش نمایان می شود وقتی که اهدنا الصراط به میان آمد برای ما سوالی پیش می اید که کدام راه؟ عبارت در همین آیه می فرماید المستقیم یعنی راهی که انتهای آن سعادت است.
پس به این نتیجه می رسیم که با استفاده از عبارت اهدنا الصراط ما 2 راه برای طی طریق داریم: مسیر نور و دیگری مسیر ظلمت.
هر مسیری هم نیاز به راه بلد دارد که در عبارت قرآنی به آن راه بلد ولی یا سرپرست می گویند در این دو راه هم انسان ناچار است دست به دامان ولی همان راه بشود که بالتبع مسیر دو ولی هم وجود دارد. یکی الله است در مسیر نور که انتهایش سعادت است و دیگری طاغوت است در مسیر ظلمت که انتهایش شقاوت است و بدبختی.
با این بیان شاید سوالی در ذهن مطرح بشود که طریق طریق است چه این باشد چه آن انسان هم باید برود چه فرقی می کند کدام راه را باید برود؟
نکته ی این در اینست که اگر انسان می خواهد راهی را برود باید راه کم خطر را انتخاب کند راهی را انتخاب کند که بتواند به راحتی و با هزینه ی کم به مقصد برسد. این دو راه یک فرق هایی با هم دارند که نیاز به توجه است.
1.راه بلد یک مسیر خداوند استالله ولی الذین آمنوا که به نفع انسان حرکتی انجام می دهد ولی راه بلد مسیر دیگری طاغوت استوالذین کفروا اولیائهم الطاغوت با دلسوزی قدم بر می دارد اما طوری با پنبه سر می برد که انسان متوجه نمی شود.
2.در مسیر، فقط خداست که انسان را هدایت می کندیخرجهمولی در مسیر بعدی راه بلد یکی نیست چند نفر هستند که هدایتگرندیخرجونهم
3.اگر کسی در مسیر هدایت و ولایت خداوند قرار بگیرد از طلمت به نور هدایت می شودیخرجهم من الظلمات الی النوراما اگر در مسیر هدایت و ولایت طاغوت قرار بگیرد دیگر از نور خبری نیست همان قدر نوری که در وجودش باشد تبدیل به ظلمت خواهد شدیخرجونهم من النور الی الظلمات
4.مسیر کسانی در تحت ولایت الله هستند یکی است در آیه 6سوره فاتحه از خداوند می خواهیم اهدنا الصراط المستقیم مستقیم یعنی یک راه نه چند راه ولی کسانی که در تحت ولایت طاغوت باشند مسیرشان متعدد مقام، پست، جاه، جلال، پول، شهرت، شهوت و همه ی اینها اگر از مسیر خداوند خارج بشود طاغوت است

ان شاء الله عاقبت همه ی ما در مسیر هدایت و ولایت خداوند ختم به سعادت بشود 
و السلام علیکم و رحمة الله
 

بسم الله الرحمن الرحیم الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین
طبق روایات قران سه حق گردن همه ی مسلمانان دارد اول تلاوت دوم فهم سوم عمل
صحبت خودم را با یک روایت شروع کنم فردی وارد مسجد پیغمبر شد و گفت من غریب هستم و کسی را ندارم پیغمبر فرمود غریب چهار چیز است یکی این که قرآنی در خانه باشد و خوانده نشود یکی مسجدی باشد و در آن نماز خوانده نشود یکی انسان صالحی که در بین کافران باشد و یکی هم کسی که قران میخواند ولی در راههای منفی به کار می برد
برای اینکه قرآن در متن زندگی ما قرار بگیرد اول باید اهمیت قرآن را بگوئیم و بعد آن را جا بیندازیم
مردم اول به خاطر اهمیتش سراغ چیزهایی می روند که تبلیغ می کنند می روند و بعد به دنبال اثر آن می روند. صدها روایت و آیه در قرآن در اهمیت بیان قرآن وجود دارد
حالا چطور می توانیم قرآن را در جامعه کاربردی کنیم حتی در گفتگوهایمان قرآن را کاربردی کنیم وقتی خانم یا آقا در خانه عصبانی می شود یک طرف می تواند بگوید والکاظمین الغیظ و العافین عن الناس یا تصادف می شود یک طرف بگویند لاحول ولا قوة الا بلا
در صورتی که فرهنگ عمومی ما اصلاح می شود که چند نکته را رعایت کنیم
نکته اول با قرآن انس بگیریم
انس با قرآن از چند طریق است یکی همین خواندن و قرائت قرآن است.
کسی در روز ۵۱ آیه از قران را بخواند غافل نیست اگر نشد روزی ده آیه تا بیست آیه
نکته دوم قرآن را بشناسیم
انسان با چیزی می‌تواند انس پیدا کنند که آن را بشناسد مثلاً اگر بچه شما گریه کرد شما سند خانه را به او بدهی گریه اش متوقف می شود؟ خیر چون سند خانه نمی شناسد
اگر شما این سند را به کسی بدهید که چک بانکی اش گیر است قدرش را می داند سند را می شناسند می داند کجاها استفاده کند
برای انس با قرآن باید شناخت پیدا کرد باید قرآن را بشناسیم شناخت قرآن
اول با متن قرآن است و شان نزول قرآن است یعنی چه اتفاقی افتاده که این آیه نازل شده
دوم معنای آنست انسان معنای آن را بفهمد هر کسی در حد خودش
سوم عمل به احکام عملی قرآن
چهارم شما هم وعده های خوب قرآن را آرزو کنید
پنجم در آیات عذاب را به خدا پناه ببرید
ششم از قصه های قرانی درس بگیرید
خیلی از خانواده ها دلشان می خواهد که بچه هایشان با قرآن انس بگیرند یک راهش همین است در خانه قرآن بخوانیم وقتی شما در خانه مطالعه کنید بچه پنج شش ساله هم دنبال کتاب و قلم می‌رود رفتار ما آینه رفتار کودکان ماست
بخش دوم معارف قرآن
بر اساس روایات خصوصاً روایات از امیرالمومنین معارف قرآن چند دسته هستند
کَلَامِهِ(الله) قَسَمَ کَلَامَهُ ثَلَاثَةَ أَقْسَامٍ خدای متعال کلام خودش را به قسم فرموده
فَجَعَلَ قِسْماً مِنْهُ یَعْرِفُهُ الْعَالِمُ وَ الْجَاهِلُ
یک قسم از کلام الهی را عالم و جاهل می فهمند منظورش باسوادی و بی سوادی نیست ممکن است کسی بی سواد باشند ولی قلبش پر از معارف قرآن است عکسش هم وجود دارد فردی باسواد است ولی از احقاق حق قرآن بی‌خبر باشد
قِسْماً لَا یَعْرِفُهُ إِلَّا مَنْ صَفَا ذِهْنُهُ وَ لَطُفَ حِسُّهُ وَ صَحَّ تَمْیِیزُهُ
قسم دوم که مفسر قسم اول است میفرماید عالم کسی نیست مگر اینکه چند صفت در او باشد
۱ ذهن مصفایی داشته باشد
۲ قدرت تمیز داشته باشد
3 لطافت حس داشته باشد
قِسْماً لَا یَعْرِفُهُ إِلَّا اللَّهُ وَ أُمَنَاؤُهُ وَ الرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ
قسم سوم اینست که فقط مختص خداوند متعال و کسانی که امین الهی هستند یعنی نبی اکرم و اهل بیت ایشان البته ممکن است انسان از طریق تعلیم در محضر معصومین به بخشی از آن اسرار راه پیدا کند.
برای رسیدن به حقیقت قرآن نیاز به مقدماتی داریم
مقدمه اول بندگی و عبودیت است
اگر توفیق پیدا کنیم حدیث عنوان بصری را بخوانیم علامه قاضی طباطبایی فرمودند روزی یک بار این حدیث را بخوانیم آمد محضر امام صادق گفت می خواهم علم یاد بگیرم اول باید بنده باشیم
بندگی هم خودش سه شرط دارد که اینجا دو نکته است که باید به آن توجه کرد
نکته اول این که اگر کسی می‌خواهد به حقیقت معارف قرآن برسد باید در کنار علوم ظاهری از باطن هم استفاده کند
نکته دوم این که معارف قرآن همان حقائق قرآن است که در قسمت سوم از کلام امیرالمومنین فرمودند که این معارف قرآن مخصوص خداست و مخصوص امین های خداست
اگر کسی می‌خواهد قرآن را بفهمم راه فهم قرآن فهم معارف اهل بیت است معارفی که ذیل آیات قرآن بیان شده
یکی از اساتید نقل می کردند که اگر کسی می‌خواهد آیات را بفهمد کلید فهم قرآن روایات است و کلید فهم روایات زیارت است تا انسان اهل زیارت نباشد با اهل بیت عهد نبندد و آن عهد ها مقرر نشود معارف اهل بیت به انسان عطا نمی‌شود
لذا ما باید روایاتی که از اهلبیت بما رسیده و صحیح هم هست در کنار آیات بگذاریم تا حقیقت قرآ« برای ما آشکار بشود
مقدمه دوم اذن دخول قرآن است
قرآن هم اذن دخول دارد و اذن دخول آن دعاهایی ورودی مقدمه قرآن است همانطور که ورود به حرم امام توجهات میخواهند ورود به قرآن هم نیاز به توجهات دارد که در آن دعاهای آمده قبل از خواندن قرآن این دعاها را بخوانیم
سوره حمد اذن همه قرآن قرآن است که در روایتی همه قرآ« در سوره حمد جمع شده است
مقدمه سوم استفاده از تفاسیر روایی
اگر کسی می‌خواهد از روایات و تفسیر روایی استفاده کند باید حدیث شناس باشند اسناد آنها را بفهمد گاهی بین آیات تناقضات وجود دارد که با ا ین روش می تواند آن را حل کند

در جمع مدرسان و مدیران قرآنی بسیج خواهران شهرستان نکا
مکان‌ سپاه ناحیه نکا

بسم الله الرحمن الرحیم و الصلاة والسلام علی محمد و آله الطاهرین

در تفسیر آیه سوم سوره حمد یعنی آیه شریفه الرحمن الرحیم باید بیان کنم که این آیه دو صفات خداوند است که در روایتی می فرماید که هر بنده ای از من مرا به این دو صفت قسم بدهد هر چه بخواهد به او خواهم داد.

با توجه به این روایت چند نکته قابل توجه است:

نکته اول اینکه: خداوند رحمت را بر خود واجب دانسته تا به خلق خودش از انسان تا دیگر مخلوقات ارزانی بدارد و فرقی برایش ندارد که مسلمان باشد یا غیر مسلمان.

نکته دوم اینکه: رحمان یعنی کثرت نعمت یعنی خداوند نعمات خود را در بعضی مواقع زیاد از حد به بندگان عنایت می کند ولی اگر انسان نعمت را کم یا زیاد دریافت می کند دلیل بر ظرف وجودی انسان است که هر کسی به قدر ظرف خود نعمت دریافت می کند.

شکر نعمت نعمتت افزون کند.

نکته سوم اینکه: رحمان و رحیم هر دو از ریشه رحمت هستند ولی با دو فرق.

فرق اول اینست که رحمت صفت درونی است و رحیم صفت بیرونی؛

فرق دوم اینست که رحمانیت عمومی است و رحیمیت خصوصی که مختص به مومنین است؛

فرق سوم اینست که همانطور که گفته شد رحمن بمعنای کثرت است و رحیم بمعنای دوام.